🌂 Zakażenie Bakterią W Szpitalu Odszkodowanie

Odpowiedzialność odszkodowawcza szpitala za zakażenie; Odpowiedzialność odszkodowawcza szpitala za zakażenie. Zakażenia szpitalne stanowią bardzo poważny problem szpitali, nie tylko w Polsce, ale również na świecie. Przyjmuje się, według różnych źródeł, że dotyczą one od 5% do 10% osób leczonych. Druga osoba z biegunką krwistą mogącą być objawem zakażenia bakterią Escherichia coli typu 0104 znajduje się w szpitalu w Szczecinie - poinformowała Zabrzu minister zdrowia Ewa Kopacz. Zakażenie szpitalne to zdarzenie medyczne, które nastąpiło w związku z udzielanymi świadczeniami zdrowotnymi. Symptomy i objawy zakażenia mogą wystąpić zarówno w trakcie pobytu w szpitalu jak i po udzieleniu świadczeń – zależnie od czasookresu tzw. wylęgania. Odszkodowanie za uszkodzenie zwieracza pęcherza i nietrzymanie moczu jako błąd medyczny. Odszkodowanie za usunięcie macicy i jajowodów oraz zakażenie posocznicą połogową jako błąd medyczny lekarza w szpitalu. Odszkodowanie za przekłucie pęcherza płodowego (amniotomia) i chwyt Kristellera jako błąd medyczny. Odszkodowanie za Osoby poszkodowane w wyniku zakażenia szpitalnego to niemal 10% wszystkich hospitalizowanych. Części z nich udaje się uniknąć konsekwencji zdrowotnych, zaś stan pozostałych drastycznie się pogarsza, co może prowadzić do ich śmierci. Za zakażenie szpitalne przysługuje odszkodowanie – o ile uda się udowodnić, że winę ponosi Zwykle będą to kwoty rzędu kilkudziesięciu złotych (najczęściej w granicach 60-90 zł) za dzień pobytu w szpitalu. Niekiedy mogą to być kwoty wyższe, szczególnie w przypadku pacjentów ciężko rannych w wyniku wypadku komunikacyjnego czy wypadku przy pracy. Oczywiście, czym więcej zapłaciłeś za swoje ubezpieczenie, tym 2 objawy opisane w punkcie Zakażenie dolnych dróg oddechowych.dróg oddechowych. Należy wykluczyć inne niein-fekcyjne przyczyny obserwowanych objawów, na przykład zastoinową niewydolność serca. Zakażenia układu moczowego U pensjonariuszy rejestracji podlegają (i są uwzględ-niane w praktyce klinicznej) tylko zakażenia objawo-we. Część zakażeń związana jest z infekcją nabytą w szpitalu. Jednak zdarzają się również przypadki pozaszpitalne, które dotyczą głównie małych dzieci, młodzieży i ludzi młodych. Jakie są objawy sepsy? Zakażenie bakteryjne, którego konsekwencją może być sepsa w początkowej fazie infekcji bywa ciężkie do rozpoznania. Zakażenia w szpitalu nie są niczym nadzwyczajnym i zdarzają się stosunkowo często. Oczywiście mowa tutaj o bakterii staphylococcus aureus, czyli gronkowca złocistego. Natomiast zakażenie koronawirusem w placówce medycznej w kontekście podstaw odpowiedzialności i katalogu roszczeń nie różni się od innych przypadków. Odszkodowanie za zakażenie staphylococcus aureus MSSA w szpitalu jako błąd medyczny. Podstawę odpowiedzialności szpitala czy lekarza stanowić będą przepisy art. 415 KC w zw. z art. 430 KC. Zgodnie z tym drugim przepisem „kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, która przy wykonywaniu tej czynności podlega jego Informacje ogólne. Klebsiella pneumoniae NDM oznacza grupę bakterii Enterobacteriaceae, które uodporniły się na większość antybiotyków w tym na karbapenemy. Enetrobacteriaceae są to bakterie, które bytują w przewodzie pokarmowym każdego człowieka. Karbapenemy są to antybiotyki, które stosowane są w leczeniu ciężkich zakażeń Posty: 6.936. RE: Odszkodowanie od szpitala za zakażenie bakterią podczas operacji. 1. Wszystkie leki muszą być w karcie wypisu. Nie matak ze coś ci dawano i nie wiadomo co. 2. Własną diagnoza z Internetu to nie diagnoza. 3. Sprawy o odszkodowanie medyczne to tylko do kancelarii które się takimi rzeczami zajmują. 9hyGXdP. Zakażenia szpitalne to problem poważny, a można go w prosty sposób zminimalizować. Prof. Didier Pittet – szwajcarski naukowiec – udowodnił, że odpowiednia higiena rąk daje gwarancję redukcji zakażeń … Z powodu zakażeń szpitalnych bywają zamykane nie tylko poszczególne oddziały szpitala ale i całe szpitale. Zakażenie na oddziale szpitalnym mogą wywołać nie tylko bakterie, ale również priony, wirusy… Superbakterie to prawdziwe zagrożenie dla ludzkości. Wywołują groźne zakażenia szpitalne. Najpierw superbakterie pojawiły się w szpitalach - to one, obok wirusów i grzybów, odpowiadają za zakażenia s… Jeśli doszło do zakażenia szpitalnego, to zgodnie z nową ustawą, nie musisz po odszkodowanie od razu iść do sądu - możesz zgłosić to w urzędzie wojewódzkim. Dzięki temu odszkodowanie za zakażenie szp… Zakłady lecznicze (szpitale) ponoszą odpowiedzialność cywilną za szkody wyrządzone pacjentowi, a w razie jego śmierci osobom bliskim na zasadzie winy. Odpowiedzialność ta może być deliktowa (odpowied… Odszkodowanie za zakażenie szpitalne będzie ci łatwiej uzyskać, jeśli poprosisz o pomoc doświadczonego prawnika. On też pomoże ci ustalić, jaką konkretnie kwotę należy umieścić w pozwie. Istotne jest… Odszkodowanie za zakażenie szpitalne możesz uzyskać przed sądem. Co więcej, w zależności od tego, jak groźne dla twojego zdrowia okazało się zakażenie szpitalne, możesz domagać się od szpitala równie… Zgodnie z ustawą z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi zakażenie szpitalne zdefiniowane jest jako zakażenie, które wystąpiło w związku z udzieleniem świadczeń zdrowotnych, w przypadku gdy choroba: a) nie pozostawała w momencie udzielania świadczeń zdrowotnych w okresie wylęgania albo b) wystąpiła po udzieleniu świadczeń zdrowotnych, w okresie nie dłuższym niż najdłuższy okres jej wylęgania; Zakażenia szpitalne dla pacjenta rozpatrywane są w kategoriach odpowiedzialności karnej i cywilnej personelu lub placówki i skutkującej możliwością ubiegania się o otrzymanie odszkodowania obejmującego rekompensatę za straty materialne i zadośćuczynię za krzywdę. Więcej informacji na temat możliwości ubiegania się o odszkodowanie uzyskają Państwo w czasie rozmowy ze specjalistą. Telefon kontaktowy: + 48 690 00 72 92. Najczęstsze zakażenia szpitalne Przyczyną zakażenia mogą być Staphylococcus aureus, Pseudomonas, Acinetobacter, Serratia, Enterobacter, E. coli, Klebsiella, Gardnerella, Bacteroides fragilis, Ureaplasma, Enterococcus. Konsekwencje zakażeń szpitalnych Skutki zakażeń szpitalnych dla pacjentów mogą być niewielkie jak wydłużone gojenie się rany aż po zgon. Placówka medyczna jak szpital lub poradnia celem zapobiegania zakażeniom zobligowana jest do wprowadzenia szeregu procedur zapobiegających wystąpieniu zakażenia. Począwszy od zapewnienia aseptycznych narzędzi i wyposażenia używanego przy udzielaniu świadczeń medycznych po szkolenie personelu i weryfikację przestrzegania procedur. Pomimo jednak formalnego wprowadzenia szeregu działań zmierzających do eliminowania zakażeń, nadal one występują. Skala zakażeń w szpitalach i innych placówkach medycznych Coraz bardziej niepokojące jest, że wywołane przez bakterie zakażenia szpitalne coraz częściej oporne są na działanie antybiotyków. Wiele zakażeń szpitalnych opornych jest na kilka antybiotyków o szerokim spektrum działania. Według raportu Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) opublikowanego w 2015 r., w Europie każdego roku zdarza się 400 tys. infekcji bakteryjnych opornych na kilka antybiotyków, z których 25 tys. kończy się zgonem. Zakażenia szpitalne przenoszone są bezpośrednio przez zainfekowane ręce. Dochodzi do nich również podczas różnych zabiegów poprzez użycie niesterylnych narzędzi. Zakażone bywają implanty. Zwykłe wkłucie może stanowić źródło zakażenia. Wielokrotnie raporty z kontroli przeprowadzanej w placówkach medycznych wskazują na: występowanie naruszeń w zakresie przestrzegania procedur, awarie sprzętu w sterylizatornii, wykonywanie czynności związanych z pielęgnacją czy badaniem fizyczny bez rękawiczek, zły stan higieniczno- sanitarny pomieszczeń, w których te świadczenia się wykonuje. Źródłem zakażenia może być skażone otoczenie chorego, przyjmowanie pacjentów wymagających szczególnych warunków hospitalizacji bez ich zapewnienia, zatrudnianie osób nieprzygotowanych do pracy w szpitalach. Z najnowszego raportu Najwyższej Izby Kontroli wynika, że wzrost liczby pacjentów zarażonych lekoopornymi szczepami Klebsiella pneumoniae NDM(+) w 2016 r. był niemal trzykrotnie większy niż w 2015 roku. Najwyższy wzrost, jak wykazała NIK, był na Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii (z poziomu 27,35% w 2015 r. do 34,02% w 2016 r. aż do 41,35% w 2017 r.). Odszkodowanie za zakażenie bakterią w szpitalu Zgodnie z obowiązującymi przepisami pacjentowi, u którego wystąpiło zakażenie w związku z hospitalizacją czy leczeniem w poradni, przysługuje roszczenie o odszkodowanie za szkodę materialną i zadośćuczynienie. Poszkodowanemu pacjentowi w zależności od sytuacji (skutki zakażenia, czas trwania) przysługuje roszczenie o: zwrot kosztów leczenia zakażenia, rekompensatę szkody w majątku w związku z pogorszeniem widoków na przyszłość czy utraty całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby w postaci odpowiedniej renty (art. 444 kc). Za krzywdę i wszelkie negatywne skutki dla cielesnej i psychicznej kondycji poszkodowanego, a więc takie naruszenie dóbr i interesów uprawnionego, które nie wywołuje reperkusji w jego majątku, również przysługuje zadośćuczynienie. Naprawienie szkody tak majątkowej, jak i niemajątkowej może nastąpić na drodze polubownej (mediacja, próba ugodowa), skierowania wniosku do komisji ds. orzekania o zdarzeniach medycznych czy też w drodze postępowania cywilnego, wybór drogi postępowania jest zależny od konkretnego przypadku. Określenie istotnych czynników i aspektów danego przypadku jest najważniejsze dla skutecznego dochodzenia swoich praw i otrzymania adekwatnej kwoty odszkodowania za szkodę i krzywdę. Koniecznym dla właściwej oceny danego przypadku jest nie tylko doświadczenie pełnomocnika, ale również opinia specjalistów. Kancelaria prawna Karolina Furtak współpracuje z lekarzami, mikrobiologami i innymi specjalistami, którzy wg swojej wiedzy i doświadczenia wnikliwie oceniają każdy przypadek już na wstępnym etapie, co pozwala wybrać najbardziej skuteczną ścieżkę postępowania w przypadku błędów medycznych. Osoby, które chciałyby uzyskać więcej informacji dotyczących możliwości ubiegania się o odszkodowanie za zakażenia szpitalne, zachęcamy do kontaktu telefonicznego pod numerem: + 48 690 00 72 92. Staphylococcus epidermidis jest bakterią powszechnie występującą na błonach śluzowych jamy ustnej, nosa, gardła, a także w drogach moczowo-płciowych, jelicie grubym oraz na skórze. Dla osób zdrowych nie jest zagrożeniem, ale u pacjentów po przebytych operacjach, którzy mają osłabioną odporność może wywołać niebezpieczny wstrząs septyczny. Jest jedną z głównych przyczyn zakażeń wewnątrzszpitalnych. Zajmuje trzecie miejsce na liście najczęściej wywołujących je patogenów. Zakażenie podczas cesarskiego cięcia – w jaki sposób do niego doszło? – historia z życia wzięta Pacjentka w 39 tygodniu ciąży została przyjęta na oddział położniczy. Dziecko było ułożone poprzecznie, dlatego zaplanowano wykonanie zabiegu cesarskiego cięcia. Ze względu na to, że akcja porodowa rozpoczęła się wcześniej, zabieg został wykonany w terminie wcześniejszym niż planowany. W pierwszej dobie po cesarskim cięciu u pacjentki pojawił się silny ból w podbrzuszu. Zostało to zbagatelizowane przez lekarzy. W drugiej dobie od zabiegu doszło do wstrząsu septycznego o gwałtownym przebiegu. Spowodował on wielonarządową niewydolność. Stwierdzono zapalenie otrzewnej, dla którego punktem wyjścia były narządy rodne. W wyniku powyższego konieczne było wykonanie operacji. Dla ratowania życia pacjentki usunięto jej macicę i jajowody. Po jej zakończeniu kobieta pozostawała w śpiączce farmakologicznej. W stanie ciężkim, z silnym wstrząsem septycznym została przewieziona na oddział intensywnej terapii. Przebywała tam ponad trzy tygodnie. W tym czasie uzyskano wyniki badań materiału pobranego podczas operacji, które potwierdziły że gronkowiec Staphylococcus epidermidis był przyczyną sepsy. Poczytaj o zadośćuczynieniu za zakażenie gronkowcem złocistym >> Podczas pobytu pacjentki na oddziale intensywnej terapii okazało się, że konieczne jest wykonanie kolejnych zabiegów. W tym czasie pacjentce usunięto także wyrostek robaczkowy i pęcherzyk żółciowy. Kiedy jej stan się ustabilizował, została przeniesiona na Oddział Ginekologiczny, gdzie przebywała kolejne tygodnie. Jaki był stan pacjentki po wyjściu ze szpitala? W czasie leczenia matka nie miała kontaktu z nowo narodzonym dzieckiem. Przez blisko 2 miesiące noworodkiem zajmowała się rodzina. Po usunięciu macicy i jajowodów kobieta nie będzie mogła mieć więcej dzieci. Wycięcie pęcherzyka żółciowego sprawiło, że będzie musiała przestrzegać także specjalnej diety. Poza tym po kilku zabiegach relaparotomii i stosowania drenażu pacjentka ma wiele blizn. Oprócz konsekwencji dla zdrowia fizycznego w znacznym stopniu ucierpiała także jej psychika. Trudna do zaakceptowania była dla niej utrata płodności, którą utożsamia z utratą kobiecości. W wyniku tego ucierpiały także jej kontakty seksualne z mężem. W związku z dużym uszczerbkiem na zdrowiu, który poniosła, postanowiła pozwać szpital o zapłatę zadośćuczynienia w kwocie 150 000 zł. Co ustalono podczas procesu? W momencie zgłoszenia się do szpitala pacjentka przedstawiła wyniki badań mikrobiologicznych z wymazów z odbytu i pochwy, w których wykryto gronkowca Staphylococcus epidermidis. W toku postępowania biegli uznali, że w takiej sytuacji obowiązkiem szpitala było powtórzenie badań. Powinny one jednoznacznie stwierdzić czy obecność ww. bakterii była przypadkowa, czy też u pacjentki rozpoczął się proces zakażenia dróg rodnych. W tym celu wystarczyło wykonać morfologie i oznaczyć poziom białka. Pozwoliłoby to potwierdzić lub wkluczyć toczący się proces zapalny. Na oddziale pobrano jednak jedynie wymaz z pochwy. Zlekceważenie faktu wykrycia u pacjentki potencjalnie chorobotwórczych bakterii Staphylococcus epidermidis było dużym błędem ze strony personelu medycznego. Zabieg cesarskiego cięcia predysponował ją bowiem do zakażenia bakterią lub innym patogenem, któremu gronkowiec utorował drogę. Biegli wskazali, że pierwotną przyczyną dalszych powikłań było, potwierdzone później zakażenie bakterią Staphylococcus epidermidis oraz grzybami. Poza tym lekarze zbagatelizowali podwyższony poziom leukocytów we krwi pacjentki oraz silny ból brzucha, który zgłaszała w pierwszej dobie po zabiegu. Uznali, także że przedstawione dowody pozwalają uznać przypadek za zakażenie wewnątrzszpitalne. Sąd zasądził zadośćuczynienie Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd uwzględnił powództwo i zasądził na rzecz powódki 150 000 zł zadośćuczynienia wraz z należnymi odsetkami. Sąd ustalił także odpowiedzialność pozwanego za szkody mogące powstać u powódki w przyszłości w związku z pobytem w pozwanym szpitalu. Ponadto Sąd zobowiązał szpital do pokrycia kosztów postępowania sądowego. *** Zadośćuczynienie i odszkodowanie za zakażenie gronkowcem złocistym MSSA Zakażenie gronkowcem złocistym jest jednym z najczęściej występujących zakażeń szpitalnych. Jedna z klientek mojej kancelarii została zakażona gronkowcem w trakcie zabiegu operacyjnego barku, a dokładniej jego szczepem staphylococcus aureus – mssa. Prawomocny jest już wyrok, w którym Sąd zasądził na jej rzecz zadośćuczynienie w wysokości zł, odszkodowanie w wysokości zł oraz ustanowił odpowiedzialność szpitala na przyszłość… [Czytaj dalej…] W czym mogę Ci pomóc? Odszkodowanie za nieprawidłowe leczenie zakażenia gronkowcem złocistym w szpitalu Według raportu WHO rocznie ok. 5-10 % pacjentów polskich szpitali ulega zakażeniu różnymi szczepami bakterii. Wśród wszystkich zakażeń ok 30 % stanowią zakażenia szczepami gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus). Gdy dojdzie do zakażenia poszkodowany pacjent niezwłocznie powinien zostać poddany właściwej i skutecznej diagnozie i antybiotykoterapii. Dlaczego dochodzi do zakażenia gronkowcem w szpitalu? Pojawia się pytanie skąd tak duża ilość zakażeń właśnie gronkowcem złocistym? Wynika to z faktu, że nosicielami tej bakterii jest ok. 30% ludzi. Bardzo łatwo jest się zakazić tą bakterią poprzez: skaleczenie drogą kropelkową zjedzenie zakażonego pokarmu kontakty płciowe Objawy zakażenia gronkowcem w szpitalu ujawniają się wśród Osób: osłabionych, poddawanych zabiegom oraz operacjom. Gronkowiec złocisty zajmuje pierwsze miejsce wśród bakterii infekujących miejsce operowane. Gronkowiec złocisty MRSA Gronkowiec złocisty MRSA to często spotykany rodzaj bakterii. Mniej więcej co trzecia osoba przenosi je na powierzchni skóry lub w nosie, nie zapadając na infekcję — określa się to terminem „kolonizacji bakteryjnej” lub „nosicielstwa bakterii”. Jeśli jednak bakterie dostaną się do wnętrza organizmu przez skaleczenie skóry, mogą wywołać zakażenie. Do leczenia infekcji bakteriami staphylococcus aureus wykorzystuje się antybiotyk o nazwie metycylina. Bakterii staphylococcus aureus czyli gronkowiec złocisty to odmiana , które są odporne na metycylinę (i zwykle także na niektóre inne antybiotyki, stosowane normalnie do leczenia infekcji bakteriami z tej rodziny). Gronkowiec złocisty nie jest całkowicie odporny na antybiotykoterapię. Może wymagać przyjmowania antybiotyku przez dłuższy okres, w większej dawce lub stosowania innego antybiotyku, na który gronkowiec złocisty nie jest odporny. Objawy zakażenia gronkowcem Objawy zakażenia gronkowcem, zależą od tego jaki organ zostanie zainfekowany. Najczęściej pojawiają się: zakażenia ropne skóry i tkanek miękkich zakażenia układowe zakażenia lub zatrucia związane z produkcją toksyn przez tę bakterię Zakażenie gronkowcem w szpitalu Szpital jest zobowiązany by dbać o sterylność miejsca operacji jak i czystość sal na których leżą chorzy. Lekarze i pielęgniarki powinni zadbać o to, by podczas operacji szczepy gronkowca nie przeniosły się do miejsca operowanego. Jeśli dojdzie do zakażenia gronkowcem złocistym, to szpital odpowiada za wdrożenie właściwej diagnostyki i leczenia pacjenta. Najważniejsze jest ustalenie konkretnego szczepu bakterii powodującej zakażenie. Jest to możliwe przez pobranie wymazu z rany i wykonaniem posiewu w laboratorium. Na podstawie wyników lekarz wie z jaką bakteria ma do czynienia i tym samy jest w stanie dobrać odpowiednia antybiotykoterapię. Jeżeli jednak personel medyczny nie zastosował właściwej procedury tj. np. nie pobrał wymazu z rany lub zrobił to z nieuzasadnioną zwłoką przez co stan zdrowia pacjenta uległ pogorszeniu, pacjentowi przysługuje świadczenie w postaci zadośćuczynienie i odszkodowanie za błąd lekarski lub personelu medycznego danej placówki. W przypadku nieprawidłowego leczenia zakażenia gronkowcem złocistym w szpitalu należy Ci się odszkodowanie i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę (zakażenie bakterią w szpitalu odszkodowanie). Krzywda polega na przykład na: odczuwaniu bólu wywołanego trudnym gojeniem się rany konieczności przeprowadzenia dodatkowych zabiegów istnieniu niedogodności związanych z dłuższym pobytem w szpitalu i leczeniem Zakażenie gronkowcem w szpitalu Podsumowując, zakażenie gronkowcem złocistym jest częstym rodzajem zakażeń wśród osób hospitalizowanych w szpitalach. W przypadku zakażenia każdy pacjent ma prawo oczekiwać, ze personel medyczny wdroży odpowiednią diagnostykę i leczenie zakażenia. Jeżeli tak się nie stało pacjent ma prawo do uzyskania odszkodowania oraz zadośćuczynienia za doznaną szkodę. Należy w tym celu złożyć pozew do sądu albo wystąpić z wnioskiem do wojewódzkiej komisji ds. orzekania o zdarzeniach medycznych. Zakażenie gronkowcem w szpitalu – gdzie szukać pomocy? Jeżeli potrzebujesz pomocy prawnika medycznego skontaktuj się z Krajowym Rejestrem Osób Poszkodowanych. Dys­ponu­jemy doświadczeniem potrzebnym do zrozumienia skomplikowanych zagadnień medycznych. Mamy wieloletnie doświadczenie w zakresie dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, w tym zwłaszcza związanych z błędami medycznymi. Możemy Ci pomóc uzyskać należne Tobie świadczenia. Wystarczy jeden telefon, aby bezpłatnie skonsultować Twoją historię i ocenić jak możemy Ci pomóc. Nie wahaj się, znamy się na tym. Zadzwoń teraz, a nasi specjaliści otoczą Ciebie i Twoją rodzinę opieką. Zakażenie gronkowcem w szpitalu? Zadzwoń teraz to nie wymaga wysiłku, a może tylko pomóc. Telefon 722 080 080, lub napisz do nas kontakt@ Zakażenia w szpitalu należą do jednych z najbardziej złożonych i skomplikowanych zjawisk występujących w procesie hospitalizacji pacjentów. Przesądzają o tym takie okoliczności, jak chociażby zróżnicowanie czynników ryzyka zakażeń, przebieg choroby uzależniony od rodzaju drobnoustroju i indywidualnej reaktywności organizmu ludzkiego na zakażenie, występujące niejednokrotnie w praktyce problemy ze zdiagnozowaniem rodzaju bakterii lub wirusa odpowiedzialnych za powstanie czy powikłanie stanu chorobowego, trudności w zlokalizowaniu źródeł zakażenia, czy też nieefektywność podejmowanej antybiotykoterapii. Dlatego szczególną rangę w funkcjonowaniu szpitali nadaje się właściwemu sprawowaniu nadzoru epidemiologicznego, bieżącego monitorowania zakażeń i likwidacji ich źródeł. Pod pojęciem zakażenia w szpitalu rozumie się zakażenie, które wystąpiło w związku z udzieleniem świadczeń zdrowotnych, w przypadku gdy choroba nie pozostawała w momencie udzielania świadczeń zdrowotnych w okresie wylęgania albo wystąpiła po udzieleniu świadczeń zdrowotnych, w okresie nie dłuższym niż najdłuższy okres jej wylęgania. Zakażenie w szpitalu definiuje się również jako każde zakażenie nabyte w szpitalu, rozpoznane klinicznie i potwierdzone laboratoryjnie, które ujawniło się podczas pobytu chorego w szpitalu lub po jego opuszczeniu. Zakażenie najczęściej obejmuje zakażenia układu moczowego, zakażenia przewodu pokarmowego, zakażenia ośrodkowego układu nerwowego, zapalenie płuc, zapalenie otrzewnej, zakażenie ran pooperacyjnych, zakażenia u chorych onkologicznych, zakażenia u pacjentów po przeszczepie (z obniżoną odpornością), zakażenia u chorych po wszczepieniu protez zastawkowych, naruszenie ciągłości tkanek – zakażenia związane z terapią dożylną, a także bakteriemię i wstrząs septyczny. Źródło zakażenia Źródłem zakażeń w szpitalu mogą być bakterie pochodzące od innego chorego lub bytujące w środowisku otaczającym pacjenta. Najważniejszym wektorem transmisji zakażenia w szpitalu są ręce, chociaż określone zakażenia mogą szerzyć się także drogą kropelkową oraz przez inny bezpośredni kontakt z zakażonym chorym lub jego wydzielinami. Warunkiem przypisania winy podmiotowi leczniczemu jest udzielanie świadczenia zdrowotnego (diagnoza, leczenie) lub stosowanie produktów leczniczych i wyrobów medycznych w sposób niezgodny z aktualną wiedzą medyczną, prowadzące do zakażenia pacjenta biologicznym czynnikiem chorobotwórczym. Zadania kierownika szpitala Zadania kierowników szpitali w zakresie wdrażania oraz funkcjonowania systemu zapobiegania i zwalczania zakażeń w szpitalu obejmują następujące obszary działalności: 1) powołanie i nadzór nad działalnością zespołu i komitetu kontroli zakażeń w szpitalu), 2) ocenę ryzyka i monitorowanie występowania zakażeń w szpitalu i czynników alarmowych, 3) organizację udzielania świadczeń zdrowotnych, w sposób zapewniający: a) zapobieganie zakażeniom w szpitalu i szerzeniu się czynników alarmowych, b) warunki izolacji pacjentów z zakażeniem lub chorobą zakaźną oraz pacjentów szczególnie podatnych na zakażenia, c) możliwość wykonywania badań laboratoryjnych w ciągu całej doby, d) wykonywanie badań laboratoryjnych, umożliwiających identyfikację biologicznych czynników chorobotwórczych wywołujących zakażenia i choroby zakaźne, oraz ich weryfikację przez wymienione w ustawie podmioty, wskazane lub upoważnione przez ministra właściwego do spraw zdrowia, e) ograniczenie narastania lekooporności biologicznych czynników chorobotwórczych w wyniku niewłaściwego stosowania profilaktyki i terapii antybiotykowej, 4) monitorowanie i rejestrację zakażeń w szpitalu i czynników alarmowych, 5) sporządzanie i przekazywanie właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu raportów o bieżącej sytuacji epidemiologicznej szpitala, 6) zgłaszanie w ciągu 24 godzin potwierdzonego epidemicznego wzrostu liczby zakażeń w szpitalu właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu. Kierownicy podmiotów leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne są obowiązani do gromadzenia w szpitalu informacji o zakażeniach i czynnikach alarmowych oraz prowadzenia rejestru zakażeń w szpitalu i czynników alarmowych, przy czym zbiory te mogą być prowadzone w formie papierowej lub w systemie elektronicznym. Udowodnienie zakażenia Przeprowadzenie dowodu istnienia związku przyczynowo-skutkowego między pobytem w szpitalu a późniejszym zachorowaniem jest zadaniem ogromnie trudnym, w grę bowiem wchodzą procesy biologiczne trudno uchwytne i nie poddające się obserwacji, dokumentacji itp. Z tej przyczyny w orzecznictwie przyjmuje się, że w braku dowodu pewnego - wystarczające jest ustalenie wysokiego, graniczącego z pewnością, stopnia prawdopodobieństwa, że zakażenie nastąpiło w szpitalu . Równocześnie pozwany ma możliwość wykazywania okoliczności, których zachodzenie osłabia (obniża) stopień prawdopodobieństwa, że zakażenie nastąpiło w szpitalu. Odpowiedzialność lekarza i szpitala za zakażenie W przypadku badania odpowiedzialności lekarza za spowodowanie zakażenia w szpitalu przedmiotem oceny powinny być takie kwestie, jak zakres obowiązków oskarżonego jako lekarza prowadzącego (dyżurnego), sposób rozpoznania określonej bakterii, obraz kliniczny i patomorfologiczny zakażenia organizmu tą bakterią, następstwa i powikłania wywołane rozwojem zakażenia organizmu tą bakterią, sposób leczenia pacjenta w kolejnych placówkach leczniczych (jeżeli miało to miejsce w stanie faktycznym danej sprawy), a także możliwość zaistnienia innej prócz zakażenia przyczyny załamania stanu zdrowia pacjenta. Również inni niż lekarze członkowie personelu medycznego mogą ponosić odpowiedzialność karną za niedopełnienie zasad aseptyki, skutkujące zakażeniem w szpitalu lub stwarzających ryzyko wystąpienia tego zdarzenia. Jako przykład wskazać należy zaniechanie przez pielęgniarkę lub położną czynności pielęgnacyjnych nad pacjentem i brak zmiany opatrunków, tudzież oczyszczenia rany pooperacyjnej. Na pewno błąd organizacyjny polegający na nieprawidłowym zarządzaniu podmiotem leczniczym, tudzież jego poszczególnymi komórkami, może uzasadniać przypisanie winy kierownikowi podmiotu lub osobom przez niego upoważnionym do realizacji określonych zadań. Spowodowanie przez lekarza-gwaranta stanu zagrożenia zakażeniem szpitalnym następuje z chwilą uaktywnienia czynnika alarmowego występującego w obrębie postępowania diagnostycznego, terapeutycznego czy rehabilitacyjnego. Przykładowo o zaistnieniu bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta w wyniku możliwego zakażenia w szpitalu można mówić z chwilą przystąpienia przez lekarza do zabiegu operacyjnego z wykorzystaniem niewłaściwie wysterylizowanych narzędzi chirurgicznych, czego lekarz-operator, wbrew nałożonemu na niego obowiązkowi, nie sprawdził. W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji, prosimy przejść do zakładki kontakt. Z wyrazami szacunku.

zakażenie bakterią w szpitalu odszkodowanie